HISTORIA

Jarosławiec po raz pierwszy wzmiankowany był w 1459 r. (jako wieś rybacka Garzhouede), był on wówczas częścią darłowskiej domeny książąt zachodniopomorskich.

Miejscowość była pierwotnie rybacką osadą, której mieszkańcy trudnili się także zbieraniem bursztynu. Od XIX w. następował powolny rozwój funkcji turystycznych – już przed I wojną światową wypoczywali tu przedstawiciele niemieckich środowisk artystycznych. W 1905 r. wieś zamieszkiwało 267 osób, z czego 100% stanowili Niemcy, a ponad 99% protestanci. W latach 1920–1932 wakacje spędzał we wsi malarz ekspresjonistyczny Karl Schmidt-Rottluff. W 1946 wieś została włączona do nowo powstałego województwa szczecińskiego na terenie powojennej Polski. W 1947 roku ustalono urzędowo nazwę Jarosławiec.

Do 2008 r. wybrzeże stanowiły kamieniste i piaszczyste plaże. Na początku 2009 r. zakończyły się prace, wykonane na części terenu, w okolicy przystani morskiej, polegały one na wykonaniu ostrogi palowej, mającej zabezpieczać brzeg. Uzupełniono także piasek, przywieziony z Ustki.

W 1994 r. w Jarosławcu ustanowiono urzędowo przystań morską dla rybaków. Przystań obejmuje dalbę wyciągową, plażę do bazowania łodzi, plac utwardzony o powierzchni 966 m² oraz akwatorium o szerokości 100 m liczonej od linii brzegu. Dostęp do przystani i jej nadzór zapewnia Urząd Morski w Słupsku. Kutry rybackie miejscowych rybaków pływają z sygnaturą JAR na burcie. Miejscowość otaczają sosnowe lasy (m.in. sosna czarna, modrzew, daglezja). Przeważa roślinność wydmowa (m.in. mikołajek nadmorski). Brzegiem, na odcinku ok. 2 km, ciągną się klify dochodzące do 45 m wysokości.